Leczenie komórek macierzystych w przypadku uszkodzenia rdzenia kręgowego

Stopień upośledzenia neurologicznego spowodowanego SCI jest zwykle określany 72 godziny po urazie. Pacjenci osiągają większość swoich zdolności leczniczych w ciągu 3 miesięcy, a jakakolwiek poprawa zwykle ustępuje po 9-12 miesiącach (2).

Następstwa lub trwałe konsekwencje SCI zwykle zależą od poziomu uszkodzenia rdzenia kręgowego; gdzie zwykle obowiązuje zasada „im wyższy uraz, tym gorszy wynik”. Zależą one również od tego, czy rdzeń kręgowy został uszkodzony całkowicie, czy częściowo; a jeśli częściowo, to które szlaki neurologiczne zostały uszkodzone (np. czuciowe, ruchowe lub oba). Urazy rdzenia kręgowego mogą objawiać się różnymi objawami, a osoby z podobnymi urazami mogą różnie powrócić do zdrowia w zależności od wielu czynników. Jednak niektóre z możliwych długoterminowych konsekwencji SCI obejmują:

• Utrata czucia ciała poniżej poziomu urazu: Strona dotknięta urazem zależy od rodzaju czucia (np. temperatury lub pozycji), a także od stopnia i poziomu urazu.
• Ból neuropatyczny: Niektóre osoby mogą nie stracić całkowicie czucia w ciele, ale mogą doświadczać przewlekłego bólu lub drętwienia/mrowienia. Mogą również nieprawidłowo odbierać normalne doznania lub odczuwać ból nawet przy lekkim dotyku.
• Utrata dobrowolnych ruchów mięśni: W zależności od poziomu urazu może to objawiać się jako paraplegia (utrata ruchu dolnej części ciała) lub kwadriplegia (utrata kontroli nad wszystkimi czterema kończynami).
• Osłabienie mięśni: Jest to mniej poważna forma utraty funkcji motorycznych.
• Spastyczność mięśni: Może to nasilać obecny ból neuropatyczny.
• Dysfunkcja jelit i/lub pęcherza moczowego: Osoby z SCI mogą mieć trudności z kontrolowaniem ruchów jelit lub pęcherza.
• Problemy z oddychaniem: W przypadku wyższych urazów (tj. urazów kręgosłupa szyjnego lub piersiowego)

Obecnie oferowane metody leczenia SCI są objawowe i mają na celu wyłącznie zapobieganie dalszemu uszkodzeniu rdzenia kręgowego w wyniku napotkanego urazu. Na przykład, leczenie ostrego SCI obejmuje:

• Unieruchomienie rdzenia kręgowego: Jest to ważny początkowy etap leczenia, ponieważ może zapobiec dalszemu uszkodzeniu rdzenia kręgowego, na przykład z powodu fragmentów złamań kręgów. Unieruchomienie można wykonać za pomocą kołnierza szyjnego dla kręgosłupa szyjnego i deski kręgosłupa dla pozostałej części pleców.
• Leczenie chirurgiczne: Chirurgiczna dekompresja wcześnie po urazie – zwłaszcza w ciągu 72 godzin od urazu – może również zapobiec dalszemu uszkodzeniu nerwów z powodu złamania kręgu lub przepukliny, lub z powodu wywołanego urazem stanu zapalnego otaczającego rdzeń kręgowy. Kręgosłup jest naprawiany, a ucisk rdzenia kręgowego usuwany (3, 4).
• Kortykosteroidy: Niektóre badania donoszą również o korzyściach płynących ze stosowania sterydów w poprawie funkcjonowania, jeśli są one stosowane wcześnie w ciągu 8 godzin od urazu – choć ich rola jest kontrowersyjna ze względu na możliwe ryzyko infekcji w tak wrażliwym okresie (4).
• Programy rehabilitacyjne: Programy te obejmują wczesne wsparcie psychologiczne, fizjoterapię, wsparcie dietetyczne, terapię zajęciową itp. Wszystkie one mają na celu poprawę funkcjonalności i zapewnienie pacjentom jak najlepszych wyników w ich obecnym stanie (5).

Pomimo ciągłych postępów w technikach diagnostycznych SCI, które pozwalają na szybsze interwencje i lepsze wyniki urazów rdzenia, a także w opracowywaniu lepszych programów rehabilitacyjnych w celu poprawy przeżywalności i jakości życia pacjentów z SCI; samo leczenie pozostało takie samo – z większością obecnych metod koncentrujących się na zapobieganiu dalszym uszkodzeniom nerwów i stabilizacji stanu pacjentów, a nie na przywracaniu tego, co zostało uszkodzone (2, 6).

Omówimy jednak teraz, w jaki sposób terapia komórkami macierzystymi staje się nową nadzieją dla pacjentów z SCI ze względu na jej obiecujące zdolności regeneracyjne.

Rdzeń kręgowy to długa rura nerwów rozciągająca się od mózgu do poziomu dolnej części pleców. Są to w zasadzie przewody, których nasz mózg używa do kontrolowania naszego ciała. Urazy rdzenia kręgowego (SCI) zwykle występują po urazach, na przykład w wyniku wypadków samochodowych lub zajęć rekreacyjnych u młodszych osób; mogą jednak również wystąpić z powodu upadków u osób starszych (1).

Urazy te występują najczęściej w przypadku złamania lub przemieszczenia części kręgów otaczających rdzeń kręgowy. Powoduje to bezpośrednie stłuczenie lub rozerwanie rdzenia kręgowego, a połączenie zostaje częściowo lub całkowicie przerwane. Urazy kręgosłupa zwykle powodują znaczne upośledzenie fizyczne i psychiczne, które może prowadzić do trwałej niepełnosprawności funkcjonalnej i obniżenia jakości życia poszkodowanych osób (2).

W badaniach klinicznych dotyczących przeszczepu komórek macierzystych po SCI zastosowano wiele różnic w czasie; jednak wszystkie one osiągnęły jeden konsensus, że przeszczep komórek macierzystych powinien być przeprowadzony tak wcześnie, jak to możliwe, aby zapobiec dalszemu uszkodzeniu nerwów z powodu stanu zapalnego i umożliwić optymalną regenerację uszkodzonych nerwów.

Zasugerowano, że optymalny czas 1-2 tygodni po urazie zapewnia najlepsze wyniki (7, 9); chociaż w wielu badaniach podawano komórki macierzyste po tym okresie, odnotowując pozytywne korzyści – a nawet niektóre wykazały korzyści u osób z przewlekłym SCI (> 1 rok).

Biorąc pod uwagę niepraktyczność tego okresu po tak znaczącym urazie, który może być związany z innymi powikłaniami nieneurologicznymi, zwykle sugerowalibyśmy optymalny okres około trzech miesięcy po urazie – zgodnie z większością badań klinicznych opisujących korzyści kliniczne (8, 10).

Pomimo naszych zaleceń – popartych danymi klinicznymi – i naszych najlepszych starań, aby zapewnić optymalną usługę medyczną, nadal musimy informować, że korzyści kliniczne nie są w 100% gwarantowane.

Żadne leczenie nie jest pozbawione powikłań, a terapia komórkami macierzystymi w przypadku urazu rdzenia kręgowego jest taka sama. Jednak pomimo swojej nowości, terapia komórkami macierzystymi ma ograniczone skutki uboczne, jeśli jest stosowana prawidłowo, z porównywalnymi skutkami ubocznymi do tych doświadczanych przy regularnej transfuzji krwi lub przeszczepie narządów obcych (np. reakcje alergiczne, odrzucenie komórek lub gorączka). Inne skutki uboczne, które zostały zgłoszone w wyniku analizy danych, obejmują ból, skurcze mięśni i pewne zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Jednak większość badań klinicznych donosi o łagodniejszych skutkach ubocznych, które można kontrolować i które rzadko prowadzą do przedwczesnego zaprzestania leczenia (11).

Jeśli chodzi o odpowiedź na leczenie, niniejszym podsumujemy różne czynniki, które mogą wpływać na reakcję bliskiej osoby na terapię komórkami macierzystymi, oraz sposób, w jaki w Beike Biotechnology zajmujemy się każdym czynnikiem, aby zapewnić najwyższą skuteczność przy użyciu możliwie najbezpieczniejszej procedury.

• Dawka/liczba komórek macierzystych: Im wyższa dawka komórek macierzystych – oczywiście w określonych granicach – tym lepsza odpowiedź. W Beike Biotechnology podajemy optymalną dawkę około 120-400 milionów komórek (w zależności od wagi dziecka).
• Droga/metoda podania: Badania wykazały, że wstrzyknięcie dokanałowe (poprzez nakłucie lędźwiowe bezpośrednio do płynu mózgowo-rdzeniowego) zapewnia lepszą odpowiedź niż tradycyjna droga dożylna (która powoduje, że komórki macierzyste trafiają do innych narządów niż mózg, zanim dotrą do mózgu). W Beike Technology stosujemy jednocześnie drogę dożylną i dokanałową w celu uzyskania maksymalnej skuteczności, przy jednoczesnym zapewnieniu jak najmniejszych skutków ubocznych lub toksyczności.
• Czas leczenia: Jak wspomniano wcześniej, im wcześniejsza terapia komórkami macierzystymi, tym większe korzyści. Zalecamy terapię w ciągu pierwszych trzech miesięcy – tj. przed zakończeniem procesu regeneracji tkanek.
• Rodzaj stosowanych komórek macierzystych: Jak wspomniano wcześniej, mezenchymalne komórki macierzyste pochodzące ze sznura pępowiny, których używamy w Beike Technology, mają lepiej udowodnioną skuteczność w SCI w porównaniu z innymi rodzajami komórek macierzystych.
• Czas obserwacji: Znaczące korzyści z terapii komórkami macierzystymi zaczynają pojawiać się około trzech miesięcy po terapii komórkami macierzystymi, a większość ludzi osiąga swój pełny potencjał około 6-12 miesięcy po leczeniu. W Beike Technology, nawet po wypisaniu ze szpitala, zapewniamy pełny program obserwacji rozpoczynający się już po miesiącu i trwający do roku po przeszczepie. Masz pełny dostęp do naszego profesjonalnego zespołu nawet po opuszczeniu naszego centrum.

Istnieje wiele rodzajów komórek macierzystych stosowanych w różnych schorzeniach, w tym embrionalne komórki macierzyste, mezenchymalne komórki macierzyste, krwiotwórcze komórki macierzyste, neuronalne komórki macierzyste, a także wiele innych źródeł.

Jednak najczęściej testowanym typem w SCI, który wykazał korzyści kliniczne, jest pochodzenie mezenchymalne. Nawet w obrębie linii mezenchymalnych komórek macierzystych istnieje wiele źródeł, w tym szpik kostny, pępowina i tkanka tłuszczowa; przy czym linie komórkowe o udowodnionych korzyściach klinicznych dla pacjentów z SCI to tylko szpik kostny i próbki pępowiny (7, 9).

W Beike Biotechnology wykorzystujemy komórki macierzyste ze sznura pępowinowego – próbki mezenchymalne związane ze sznurem pępowinowym pobrane od zdrowych matek po prawidłowym porodzie.