Terapia komórkami macierzystymi w rozszczepie kręgosłupa

90% przypadków rozszczepu kręgosłupa zostaje wykryte podczas badania USG przed 18 tygodniem ciąży. Diagnoza jest powszechnie wykonywana poprzez badanie krwi na obecność alfa-fetoproteiny (AFP) we krwi matki. Dzieci wytwarzają białko AFP, które zwykle dociera do krwiobiegu matki, ale jeśli poziom AFP jest zbyt wysoki, może to być oznaką rozszczepu kręgosłupa.

Aby ustalić przyczynę wysokiego poziomu AFP, lekarz zleci wykonanie badania ultrasonograficznego. Jeśli potrzebne są dalsze badania, lekarz może wykonać test amniopunkcji, w którym badana jest część płynu owodniowego otaczającego dziecko. Jeśli ten płyn ma również wysokie stężenie AFP, może to być spowodowane tym, że skóra, która powinna pokrywać rdzeń kręgowy, nie ma go i powoduje wyciek płynu rdzeniowego dziecka.

Rezonans magnetyczny i tomografia komputerowa to również możliwe narzędzia diagnostyki postnatalnej.

Czynniki, które mogą wpływać na odpowiedź na terapię komórkami macierzystymi w przypadku rozszczepu kręgosłupa obejmują:-

– Dawka/liczba komórek macierzystych: Im wyższa dawka komórek macierzystych – oczywiście w pewnych granicach – tym lepsza odpowiedź. W Beike Technology podajemy optymalną dawkę około 120-400 milionów komórek (w zależności od wagi i wieku osoby) dla osób z NTD.

– Droga/metoda podania: Badania wykazały, że połączenie iniekcji dokanałowej (poprzez nakłucie lędźwiowe bezpośrednio w płynie mózgowo-rdzeniowym) z tradycyjną drogą dożylną zapewnia lepszą odpowiedź niż podawanie samych zastrzyków dożylnych (co powoduje, że komórki macierzyste trafiają do innych narządów niż mózg, zanim dotrą do mózgu). Dlatego też w Beike Technology stosujemy jednocześnie drogę dożylną i dokanałową w celu uzyskania maksymalnej skuteczności, przy jednoczesnym zapewnieniu jak najmniejszych skutków ubocznych lub toksyczności.

– Rodzaj użytych komórek macierzystych: Mezenchymalne komórki macierzyste mają najlepiej udowodnioną skuteczność w rozszczepie kręgosłupa – w porównaniu z innymi rodzajami komórek macierzystych – dlatego w Beike używamy komórek mezenchymalnych tkanki pępowinowej jako głównego źródła komórek macierzystych. Ponadto, wierząc, że każdy rodzaj komórek macierzystych ma swoje własne podstawowe zalety, zdecydowaliśmy się dodatkowo wyodrębnić i wykorzystać komórki macierzyste krwi pępowinowej (hematopoetyczne komórki macierzyste) jednocześnie, aby osiągnąć lepsze wyniki u pacjentów z rozszczepem kręgosłupa.

– Czas przeszczepienia komórek macierzystych: Wczesna interwencja ma kluczowe znaczenie dla osób z NTD – przed osiągnięciem końca okna czasowego potrzebnego do odpowiedniego rozwoju mózgu. Dlatego zalecamy wczesną interwencję wkrótce po urodzeniu i postawieniu diagnozy.

– Czas obserwacji: Znaczące korzyści z terapii komórkami macierzystymi u pacjentów z NTD zaczynają pojawiać się około 3 do 6 miesięcy po terapii komórkami macierzystymi, a większość osób osiąga pełny potencjał około 6 do 12 miesięcy po leczeniu. W Beike Technology, nawet po wypisaniu pacjenta ze szpitala, zapewniamy pełny program obserwacji rozpoczynający się już po miesiącu i trwający do roku po przeszczepie. Masz pełny dostęp do naszego profesjonalnego zespołu nawet po opuszczeniu naszego centrum.

Oczywiście żadne leczenie nie jest pozbawione powikłań, a terapia komórkami macierzystymi jest taka sama. Jednak pomimo swojej nowości, terapia komórkami macierzystymi ma ograniczone skutki uboczne, jeśli jest stosowana prawidłowo, z porównywalnymi ogólnymi skutkami ubocznymi do tych doświadczanych podczas regularnej transfuzji krwi lub przeszczepu obcego narządu (np. reakcje alergiczne, odrzucenie komórek lub gorączka). Ponadto, w badaniach dotyczących terapii komórkami macierzystymi u pacjentów z rozszczepem kręgosłupa nie odnotowano żadnych znaczących skutków ubocznych, a żadne z nich nie zagrażały życiu ani nie miały długotrwałych konsekwencji (8, 9). Były one również łatwe do opanowania medycznie w momencie ich wystąpienia.

Biorąc pod uwagę, że NTD występuje z powodu wrodzonego zwyrodnienia nerwów, możliwości jego leczenia są ograniczone, podobnie jak w przypadku wielu innych zaburzeń neurologicznych. Obecne opcje leczenia rozszczepu kręgosłupa obejmują (1, 3):

– Chirurgia: Obecnie wczesna operacja (w ciągu 48 godzin od urodzenia) jest główną opcją leczenia, a nawet wtedy jej jedynym celem jest zamknięcie anatomicznego ubytku skóry spowodowanego rozszczepem kręgosłupa, aby zapobiec ryzyku infekcji (np. zapalenia opon mózgowych). Jednak operacja nie koryguje faktycznego deficytu neurologicznego, ponieważ wystąpił on już w czasie ciąży.

– Interwencja chirurgiczna u płodu: W niektórych badaniach testowano korzyści płynące z interwencji i korekty rozszczepu kręgosłupa w czasie ciąży – przed trwałym uszkodzeniem neurologicznym. Badania te wykazały korzyści kliniczne, jednak długoterminowa skuteczność i bezpieczeństwo takich technik nadal wymagają dalszych badań, zanim staną się standardem opieki ze względu na wysokie ryzyko powikłań zarówno dla matki, jak i płodu.

– Leczenie wspomagające: Obejmują one zabiegi mające na celu poprawę jakości życia osób z rozszczepem kręgosłupa. Niektóre przykłady obejmują fizjoterapię, terapię żywieniową, leki poprawiające funkcjonowanie pęcherza i jelit, terapię społeczną i chirurgiczną korektę powiązanych deformacji kości.

Objawy rozszczepu kręgosłupa zależą od ciężkości/typu, a także poziomu rdzenia kręgowego, na którym występuje; im wyższa wada, tym gorsze objawy. Jednak większość przypadków występuje nisko w rdzeniu kręgowym, a większość objawów neurologicznych dotyczy kończyn dolnych oraz funkcji pęcherza i jelit – chociaż nadal możliwe są wyższe zmiany (1).

Dzieci z rozszczepem kręgosłupa często mają upośledzony ruch i czucie poniżej poziomu NTD, co powoduje osłabienie lub paraliż. Mogą również mieć nietrzymanie moczu (pęcherza moczowego) i/lub kału (jelit). Chociaż rozszczep kręgosłupa sam w sobie nie wpływa na mózg, często wiąże się z innymi chorobami neurologicznymi, które mogą wpływać na rozwój mózgu i funkcji poznawczych – takimi jak wada Chiariego i wodogłowie. Takie powiązane zaburzenia mogą wpływać na prawidłowy rozwój mózgu dzieci z NTD, a tym samym na ich inteligencję, zachowanie, mowę, rozwój społeczny itp. (1, 2).

Nie ma określonego czasu na leczenie komórkami macierzystymi; ale podobnie jak w przypadku wielu innych schorzeń neurologicznych i w oparciu o badania testujące terapię komórkami macierzystymi u niemowląt w różnym wieku (8, 9), ogólnie zalecamy rozpoczęcie terapii komórkami macierzystymi wcześnie po postawieniu diagnozy – tj. w okresie niemowlęcym. Wynika to z faktu, że im wcześniejsza interwencja komórek macierzystych, tym łatwiej jest zapobiec dalszemu uszkodzeniu neuronów i przywrócić normalne funkcjonowanie mózgu i rdzenia kręgowego, zanim dojdzie do trwałego uszkodzenia. Nadal musimy informować, że korzyści kliniczne nie są w 100% gwarantowane, jak w przypadku każdej interwencji, a konsultacja z naszymi specjalistami przed poddaniem się zabiegowi jest niezwykle ważna, aby uzyskać więcej informacji na temat procedury i szacowanej możliwości powodzenia leczenia w indywidualnym przypadku.

Rozszczep kręgosłupa to wrodzona wada wrodzona, która występuje w wyniku „rozszczepienia” rdzenia kręgowego z powodu nieprawidłowego zamknięcia cewy nerwowej – embriologicznego pochodzenia układu nerwowego. Rozszczep kręgosłupa jest jedną z form wad cewy nerwowej (NTD) i ma trzy rosnące stopnie nasilenia w zależności od tego, jak duża część rdzenia kręgowego jest odsłonięta; mianowicie rozszczep kręgosłupa okultystyczny, przepuklina oponowo-rdzeniowa i przepuklina oponowo-rdzeniowa. Rozszczep kręgosłupa można często zdiagnozować przed urodzeniem – w czasie ciąży – chociaż możliwości leczenia są nadal ograniczone, zwłaszcza w przypadku cięższych postaci, a operacja jest główną i być może jedyną formą leczenia (1).

Do tej pory nie przeprowadzono ani jednego badania – zgodnie z naszą wiedzą – które porównałoby różne rodzaje komórek macierzystych pod względem bezpieczeństwa i skuteczności, szczególnie u pacjentów z NTD. Możemy jednak podsumować różne źródła komórek macierzystych, które zostały przetestowane w tych zaburzeniach. Każda forma komórek macierzystych ma swoje zalety i wady, o których będzie jeszcze mowa. Różne źródła komórek macierzystych, które zostały przetestowane w różnych zaburzeniach neurologicznych obejmują (3, 6, 10):

– Mezenchymalne komórki macierzyste: Są to komórki macierzyste uzyskane z tkanki tłuszczowej, szpiku kostnego lub tkanki pępowinowej – które faktycznie wykorzystujemy w Beike. Komórki te mogą być łatwo produkowane w większych ilościach, aby pomieścić większą liczbę pacjentów i zapewnić lepszą skuteczność, mają lepszą odpowiedź w chorobach neurologicznych – w tym rozszczepie kręgosłupa – mają lepszą zdolność różnicowania się w neurony i mają lepsze działanie zapobiegające śmierci komórek w przypadku stanów zwyrodnieniowych, takich jak NTD, które wpływają na rozwój neurologiczny – w porównaniu z innymi komórkami macierzystymi. Mezenchymalne komórki macierzyste można uzyskać z różnych źródeł, w tym ze sznura pępowinowego, szpiku kostnego i tkanki tłuszczowej.

– Embrionalne komórki macierzyste: Innym rodzajem komórek macierzystych są embrionalne komórki macierzyste. Komórki te również mogą różnicować się w fotoreceptory, ale są trudne do uzyskania i budzą wątpliwości etyczne dotyczące ich źródeł.

– Dorosłe pluripotencjalne komórki macierzyste: Są one kolejnym źródłem, które może być produkowane w dużych ilościach; jednak ich zdolności różnicowania są ponownie ograniczone.

– Neuronalne komórki macierzyste: Jest to kolejny rodzaj komórek, który przynosi szczególne korzyści w chorobach neurologicznych poprzez produkcję czynników neurotroficznych, choć ich różnicowanie jest również ograniczone.

Po dokładnym przeanalizowaniu wszystkich korzyści i zagrożeń związanych z każdym typem komórek, zdecydowaliśmy się wykorzystać mezenchymalne komórki macierzyste ze sznura pępowiny jako główne źródło, ponieważ są one najszerzej przebadanym typem komórek w schorzeniach neurologicznych, w tym NTD, z najmniejszą liczbą zgłaszanych skutków ubocznych (5, 6, 8). Jest to dodatek do równoczesnego stosowania komórek krwi pępowinowej (komórek krwiotwórczych), aby zapewnić dodatkowe korzyści z zastosowania dwóch rodzajów komórek macierzystych; z których każdy przyczynia się do neuroregeneracji poprzez różne uzupełniające się mechanizmy.

Oprócz źródła komórek macierzystych, istnieje również wiele dróg ich podawania. Większość badań klinicznych testujących terapię komórkami macierzystymi w rozszczepie kręgosłupa wykorzystuje jedną z dwóch dróg (8, 9):

– Dożylnie (do krwi)

– Wewnątrzoponowo (do płynu mózgowo-rdzeniowego otaczającego mózg poprzez nakłucie lędźwiowe)

W Beike stosujemy jednoczesne podawanie dożylne i dokanałowe, aby osiągnąć najlepsze wyniki przy możliwie najmniejszych skutkach ubocznych.

W Beike stosujemy komórki macierzyste z pępowiny w leczeniu rozszczepu kręgosłupa, zarówno mezenchymalne/tkankowe związane z pępowiną, jak i próbki krwi/komórek krwiotwórczych pobrane od zdrowych matek po normalnym porodzie. Jak wspomniano wcześniej, jednoczesne podawanie obu rodzajów komórek macierzystych, mezenchymalnych i krwiotwórczych komórek macierzystych, zapewnia lepsze wyniki.